 Dengbêjekî Bajarî; Delîl Dîlanar bi Albûma Zeriyê 13 Çile 2010 Çarşem Saat 09:24 Hûn wî bi strana Dewrêşê Evdê nas dikin lê Delîl Dîlanar ji mêjve dest bi hunerê kiriye. Bi şagirtiya apê xwe Dengbêj Husêno destpêdike û di Navenda Çanda Mezopotomya dibe şagirtê tenbûr. Wexta diçe Rûsyayê, li wir ji Egîdê Cumo çiqas pêş wî neke jî ew bi temaşekirinê teknîkên wî duduk hîn dibe. Dû vegera Rûsya xwe li aliyê Blûr jî pêş dixe û niha di albûma xwe de li van amûrsazan bikar tîne. Delîl Dîlanar niha li Elmanya jiyana xwe didome. Welatên kû çûye, jiyaye bandor li muzîka wî xwuyaye pir kiriye. Di albûma nû `Zeriyê` de Dengê piyano û duduk li pêy tê. Mirov dibe Ewrupa û vedigerîne Kurdistanê. Mirov qet winda nabe. Û Delîl bi dengêxweyî şewat distirê `Lê dayê rebenê, rabe îro biner, sira qeleniyê bişewite ji bendêminre çiqas sirekî sare` … Di stranên xwe de bi awayek amûrsazên elektronîk û akustîk bi tevayî harmoniyek xweş dide pêşberî me û her dewam dike. Wexta ku hûn guhdar dikin; wekî ku li hundurê odakê muzîka xwe diafirînin û fîşal qet tunneye… Pir kes wexta ku albûm çêdikin bi muzîkjenre xebat nakin û ji derve muzîkjenên bazarê tînin, spontan lêdixin û her albûm dişibe hevdû. Lê Delîl Dîlanar ekîpa xwe ji berê amade kiriye û bingeha albumê bi hevre xebitîne. Ji bo vê sedemê rengek cûda û muzîkek xwemal derketiye holê. Di albûma xwe de blûr, di hin stranan de tenbûr û duduk wî bi xwe lêxistiye. Ev jî xwuya dike ku xwe di pir alî de pêş xistiye. Keman,Çello, Piyano, Tenbûr, Perkusyon, Blûr, Gîtar, Bass, Cumbuş bûye rengê albûma Zeriyê… Begzade, Delalo, Her qîzeke Me, Hey bênin, Medîna min, Nazdar, Neqşe, Şerê Tarxan, Şevavê, Zeriyê deh stran, ne kêm ne zêdê, ji herema soran heta botanê bi rengê axa xwe hestê xwe ji me re pêşkêş kiriye. Bi rastî ji teherek ji xwe re dîtiye û pir xweş, li dengê wî hatiye… Bi teşeyek bêdeng albûma wî derket lê ez bawerim albûma Zeriyê hêdî hêdî wê xwe bidi nas kirin. Êdî lazime hûn guhdar bikin. Vegotin ne weka guhdarkirinê ye! |
Sonntag, 17. Januar 2010
Dengbêjekî Bajarî; Delîl Dîlanar bi Albûma Zeriyê
Dienstag, 24. November 2009
Samstag, 21. November 2009
Delîl Dîlanar û muzîka kilasîk
Kakşar Oremar
16/11/2009 - 09:29 Delîl Dîlanar û muzîka kilasîk
Dengê xweş wek bav û kal dibêjin: “Dayîna Xwedê ye” Êca ger li rex dengê xweş: ciwanî, evîn, hêz, liv û lebata ji bo karê hunerê jî hebe, hingî mirov dikare ji xwediyê van sifetan re bibêje: hunermend.
Dengê xweş wek bav û kal dibêjin: “Dayîna Xwedê ye” Êca ger li rex dengê xweş: ciwanî, evîn, hêz, liv û lebata ji bo karê hunerê jî hebe, hingî mirov dikare ji xwediyê van sifetan re bibêje: hunermend. Bihîstina dengê bilûrê û li pey wê jî dengê Delîl û strana ‘Şerê Tarxan’ bi bîra min anî.
Dengbêjên me hunera xwe bi dengê xweş di nava gel de bilind kirin. Li pey sextekarî û populeriya rojê nebûn û ji bo wê jî ‘hunera dîrokê’ afirandin. Bi vê re wan hem navê gelê xwe li cîhanê belav kirin, hem kevrekî danîn ser dîwarê bilind û dewlemendê zimanê kurdî û xizîneya hunera kurdî dewlemendtir kirin û hem jî ji sînorê xana hunera kurdî derneketin û nasnama wê ya kevnar û netewî parastin.
Harmoniya di navbera dengê Delîl û ensturmetên Rojavayî da wisa li hev hatine ku guhdaran jî bi xwe re dibe nava deriya fikir û ramanê. Hunereke wiha xwedî temenekî dirêj an jî dibe malê dîrokê. Ez ji her kesî re nikarim bêjim hunermend. Hunermendî jî ne karê her kesî ye. Delîl yek ji wan hunermendê ku bi deng û hunera xwe dikeve nava kategoriya dengbêjên kurd. Dengê wî dengê ji kaniya dengbêjên Serhedê ye. Di mala dengbêjan de hatiye dinê û perwerdeya xwe ji Husênê Orginosê girtiye.
Dengê Delîl xwedî hêzeke mezin, qirka wî paqij, kurdî û hiseke xerîb û hestyar tê de ye. Dengê ku mirov dibe nava kûrahiya dîrokê û behsa serpêhatiyên mêrxas, qehreman û serkêşên şoreşa kurdan ya sedsalên derbasbûyî dike. Dengekî wiha pirseke wiha anî bîra min: An tenê ji nifşên berê dengbêj hebûn an niha jî dengbêjên me hene? Delîl li Kolnê bi beşdariya gelek kesan albûma xwe da nasîn. Koma ku hevkariya wî kirin, komeke navneteweyî bû. Çimkî ji xeynî du-sê kesan yên din tev Ewropî bûn û tev di karê xwe de akademisyen bûn. Dengê Def, Mey, Tembûr, Bass, Gitarre, Piano, Violon û germahî û hêza dengê Delîl harmoniyeke wisa xweş bi hev re afirandibûn ku bêdengiyek tijî semîmiyet û hezkirin di nava temaşevanan de afirirandibû ku piraniya wan ciwan bûn.
Vê rewşê rastiyeke din ya tijî dilxweşî jî raxist ber çavan: kurd êdî li pey hunereke bi qalîte ne. Di van çend salên derbasbûyî de li Kurdistan û bi taybetî jî li Ewropa gelek kes hebûne û hene ku ji bo ‘ensturmentalîzekirina muzîka klasîk a kurdî’ hewl dane, lê Delîl kesê yekê ye ku bi afirandina berhemeke wiha pêngaveke nû di dîroka hunera Kurdistanê de hilaniye. Bikaranîna ensturmentên muzîka Rojava ji bo stranên kurdî yên klasîk dikare dewlemendiyeke mezin bi xwe re bîne, lê bi mercekî ku deng û awaz ji sînorê qada hunera kurdî dernekevin û nasnama wê biparêzin.
Albûma Delîl “ Zeriyê” hunereke bilind tê de ye, lê belkî mirov bikare rexneke wiha jî ji kesên weke Delîl bike: dengê hunermendên Serhedê pir sirûştî û carna stranên herêmên din yên Kurdistanê li ser dengê wan nayê. Selîqa an jî sewiya rewşenbîriya hunermenda gere wisa bilind be ku bikarîbin li gor deng û şehrezayiya xwe berhemên xwe jî bineqînin. Ev kar yê riya serkeftinê li pêşberî wan berfirehtir bike. Mesela ger ez li cihê Delîl bûma min strana ‘Hey Bênin’ nedigot û cihê wê jî dida mewaleke gelêrî ya Serhedê.
Samstag, 17. Oktober 2009
Abonnieren
Posts (Atom)
